ในแต่ละวันชนเผ่าซาไกจะล่าสัตว์และขุดมันเทศเพื่อนำมาเป็นอาหาร สัตว์ที่ล่ามาได้ในแต่ละวัน พวกเขาจะกินหมดสิ้นเพียงวันเดียว "มีชีวิตอยู่เพื่อวันนี้เท่านั้น" โชคดีวันนี้ล่าสัตว์ได้ เผ่าซาไกจะไม่โลภเมื่อหาสัตว์ได้ตัวหนึ่งก็กินแค่ตัวเดียวเท่านั้น พรุ่งนี้ยังแสงตะวันขึ้นพวกเขาจะเข้าป่าเพื่อไปหาใหม่ พวกเด็กๆซาไกที่่ไม่สามารถเข้าป่าไปหาอาหารได้ก็จะเฝ้าเพิงที่พักและขุดมันเพื่อมาบดเป็นแป้งไว้ทานตามประสา นำมาเผาาเพื่อกินกับเนื้อสัตว์
ผูกมิตรสัมพันธ์กับชาวบ้าน
ชนเผ่าซาไกจะไม่ทำร้ายใครเพราะพวกเขาชอบใช้ชีวิตแบบสันโดด ไม่ยุ่งเกี่ยวกับพธุชนภายนอก แต่ตอนนี้ที่ชุมชนหมู่บ้านเผ่าซาไกที่ อ.ป่าบอน จ.พัทลุง มีนักท่องเที่ยวมาเยี่ยมดูวิถีชีวิตการอาศัยอยู่ของพวกซาไก และพร้อมเยี่ยมชมธรรมชาติที่แสนงดงามยิ่ง ตามแนวเทือกเขาบรรทัด ชาวบ้านล้วนเป็นมิตรที่ดีต่อกันแม้ว่าไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในเผ่าก็ตาม ชาวบ้านมักจะนำข้าวสาร อาหารแห้งและเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มมาให้ ซึ่งแม้ความแตกต่างกันของเผ่าพันธ์ จะไม่มีอุปสรรคใดที่บ่อนทำลายความเป็นมนุษย์ที่ดีต่อกันของคนในสังคมไทยได้เลย
เพิงพำนักที่พักพิง
ซาไกเป็นชนเผ่าหนึ่งที่รู้จักการนำใช้ป่าไม่ให้เป็นประโยชน์บ้านที่พักอาศัยแม้นว่าจะเพิกด้วยใบไม้ใบหญ้า แต่ที่กั้นฝาจะทำด้วยไม้ขนิดหนึ่งที่สามารถนำมาสานลายขัดเพื่อความสวยงามและกันรูรั่วได้ ความคิดแบบภูมิปัญหาชาวเผ่าที่ไม่มีใครสอนแต่ได้รับการบ่มเพราะมาแต่สมัยอดีตกาลชะลอมสะพาย ล้วยแล้วแต่สานตามลวดลายต่างๆเพื่อปรโยชน์ต่อการใช้สรอย ทั้งสิน ชาวซาไกจะมีความไวในการเดินป่าเป็นอย่างยิ่ง บางครั้งมีการเดินทางไปเยี่ยมชนเผ่าเดียวกันอีกฝั่งหนึ่งของเทือกเขาบรรทัดซึ่งเป็นแนวต่อของอีกหลายจังหวัด
ในป่าที่ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีน้ำปะปา ไม่มียารักษาโรคแต่ซาไกอยู่รอดได้
การก่อกองไปเพื่อส้รางความอบอุ่นในตอนกลางคืน ซาไกจะใช้วิธีการนำไม้สองอันนมาประกอแล้วนำไม้กลมมาปั่นใช้ฝอยไม้แห้งเป็นแหล่งเชื้อเพลิง จากนั้นก้อปั่นจนเกิดประกายไฟ แล้วสุ่มด้วยใบไม้แห้งบ้าง กิ้งไม้บ้าง ตามประสา นำที่ใช้อาบก็จะเป็นสายน้ำเล็กกที่ไหนมาตามลำหวย ขัดตัวถูไครด้วยก้อนหินเล็กๆ อัตราการขยายเผ่าพันธ์ของซาไกลดน้อยลงมากหลังจากที่เมื่อก่อนประชากรซาไกมีมากกว่านี้
การเกิดการตายของซาไก
นายยงยุทธ เขมาววานิช ซึ่งเป็นบุตรชายของนายนิวรณ์เล่าว่า พวกเผ่าซาไกเมื่อมีคนใดใกล้ตายแล้วพวกนี้จะนำร่างไปทิ้งไว้ที่ไกลจากเพิกพำนักและตั้งน้ำใส่กระบอกไม้ไฝ่ไว้ดื่ม ต้นชันหัวมันที่ขุดได้รมควันไว้ให้ทาน หากอยู่รอดปลอดภัยก็ได้ทานเพื่อเป็นแรงกำลังกลับมาแต่หากร่างกายไม่ไหวก็ตายไปในที่สุด ศพซาไกจะไม่มีการนำไปเผ่าหรือฝั่งแต่พวกเขาจะทิ้งร่างให้เน่าเปื่อยและย่อยสายลงในดินตามธรรชาติ เผ่านี้ไม่ค่อยมีความเชื่อในเรื่องผีสางพวกเขาเลยไม่มีความกลัวแม้แต่น้อย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น