ชนกลุ่มน้อยระหว่างรอยต่อ 4 จังหวัดภาคใต้ชนเผ่าซาไก หรือที่เรียกรวมว่า "เงาะป่า" ยังมีอยู่ในประเทศไทยทางตอนใต้บริเวญเขตจังหวัด พัทลุง สตูล ตรัง และนราธิวาส ตามแนวเทือกเขาบรรทัด โดยอาศัยอยู่เป็นกลุ่มตามพื้นที่ต่าง ๆ ชนเผ่าซาไก ใช้ชีวิตอยู่ในป่าได้อย่างไร หลายคนสงสัย แต่ไม่ให้ความสำคัญกับชนเผ่าพวกนี้ สังคมที่มีความแตต่างกันระหว่างสังคมในโลกความเป็นจริงที่มีการใช้เทคโนโลยีและเงินตราเป็นสิ่งเชื่อม กับสังคมที่ใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายไม่มีการใช้จ่ายด้วยเงินตราอยู่อย่าง "พอเพียง เลี้ยงยตนรอด"
ความเป็นมา
ก่อนอดีตกาลเราไม่รู้หรอกว่าพวกซาไกเกิดขึ้นจริงเมื่อใด แต่หากตามประวัติศาสตร์ก็ดังที่มีกล่าวไว้ใน สมัย รัชกาลทที่ 5 มาจนถึง ณ ปัจจุบันนี้
ชนเผาผิวดำ ผมหยิก หน้าคล้าย อยู่ได้อย่างไร
เมื่อครั้งหนึ่งได้เดินทางไปเที่ยวที่ อ.ป่าบอน จ.พัทลุง ซึ่งมีแหล่งท่องเที่ยวหนึ่งที่น้อยคนอยากจะไปเยี่ยมชมคือหมู่บ้านซาไก ที่มาสร้างกลุ่มเพื่อหาที่พักพิงบริเวญนี้ ซึ่งนายนิวรณ์ เขมาวานิช ตนมีครอบครัวที่อาศัยอยู่ในบริเวญแถบชายป่าเทือกเขาบรรทัด ตนเล่าให้ฟังว่า ตนเดินทางเข้าป่าไปล่าสัตว์และเจอโดยบังเอิญตนพูดภาษาของซาไกไม่ได้แต่ด้วยความมีสติ เมื่อตนเจอเหตุกาณ์นี้ ตนก็แกล้งทำเป็นหลงทางมาสมาณมิตรกับพวกซาไก โดยใช้ภาษามือบอกไบ้ พวกซาไกมึนงงแต่พร้อมให้ความช่วยเหลือ เผ่าซาไกไม่ค่อยชอบยุ่งกับเผ่าใดในโลกพวกเขาชอบอยู่แบบวิถีชีวิตเขา
ลัษณะการใช้ชีวิตของซาไก
เผ่าซาไกอาศัยอยู่ในป่ามาช้านานหากให้เปลี่ยนวิถีชีวิตมาอาศัยอยู่ตามบ้านเรือนคงยาก เมื่อครั้งก่อนที่มีการพบเห็นซาไกพวกนี้จะใช้ใบไม้นำมาเป็นผ้าคลุมกาย บ้างก้อไม่ใส่อะไรเลย ที่พักอาศัยในการหลับนอนจะนำใบไม่้ ก้านไม้มากั้นทำผนังเชิงเพิงเพื่อกันแดดกันฝน การกินอยู่ก็จะใช้การขุดมันในป่า ล่าสัตว์เพื่อนำมาเป็นอาหารเลี้ยงชีพ นายนิวรณ์เล่าใให้ฟังว่า ":เผ่าซาไกมีวิถีชีวิตที่แตกต่างกับเราในหลายเร่องเช่นเรื่องการกินอยู่ เมื่อพวกเขาล่าสัตว์หรือหาอาหารมาได้พวกเขาจะกินกันจนหมโดยไม่มีการเก็บตุนไว้เพื่อวันข้างหน้า หาได้มาก็ใช้หมด มีคนถามกลับไปว่าทำไม่ไม่เก็บเผื่อไว้บ้าง ซาไกคนหนึ่งที่พอจะพูดจาเป็ฯภาษาที่เราเข้าใจกล่าวว่า เราอยู่เพื่อวันนี้ ไม่ได้อยู่เพื่อวันข้างหน้าและอนาคต" จากแนวคิดของชาวเมืองอย่างเราก็พอเข้าใจลักษณะที่พวกเขาเป็น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น